"మానవ ధర్మం!"

"కనురెప్పల మాటున కొలువైన కన్నీటిని,

 ఎన్నాళ్ళని ఆపి ఇలా ఆవేదన పడతావు?

 వెలుగులో చీకటిని చూస్తూ,

 చీకటి దారుల్లో పరుగులు తీస్తూ...

 చెలిమి చిరునామాలు చెరుపుకుంటూ,

 కాల గమనంలో నలిగిపోతూ...

 మనసుని కొలిమిగా మార్చుకొని,

 హృదయాన్ని రాతిలా మలచుకొని,

 గతానికి సమిథలా మారుతావా?

 భవిష్యత్ అంతా మైనమై కరిగిపోతావా?

 ఆశ-నిరాశల మధ్య పావులా మారినా!

 గతజన్మ పాపాలకంటూ ఇలా బందీ అయినా!

 విధి ఆడే వింత నాటకంలో...

 ఇవికూడా ఊహించని మలుపులే!

 కన్నీటి స్నేహాన్ని, కష్టాల చెలిమినీ మరచిపో...

 విచ్చుకొనే పూల పరవశాలను,

 ఎగిసిపడే అలల అల్లరి ఆటలను,

 మేఘాల మాటున ఆ చందమామ దోబూచులాటలను,

 మనసుతో చూడు...

 అడుగడుగునా ఆటంకాలే!

 అయినా పరిగెట్టాలనే ఆరాటాలే!

 ఇదే జీవితం! ఇదేమిటని ఆలోచించటం అవివేకం!

 కష్టసుఖాలతో మమేకమైపోవటమే మన ధర్మం.

 మానవ ధర్మం!"