Tuesday, August 23, 2011
"సాగరకెరటం చేసే పయనం,
ఒదిదుడుకులతో సలిపెను సమరం!
మండే ఎండకు ఆవిరి ఆయువు...
మేఘమై సాగి చినుకులా మారి,
అలలపై చేరి కెరటమై సాగు..
అలుపెరగక చేసే నిత్య పోరాటం!
పండు వెన్నెలలోన వెండి వెలుగులు చిమ్మి,
సూర్యోదయాన పసిడి కాంతులను కలిగి,
ఒడ్డుకు చేరి ఎన్ని కబురులను తెచ్చావు?
తెలుసుకునేంతలో సమయమేలేనట్లు తిరిగెళ్ళిపోయావు!
విరామమెరుగని పరుగు ఎందుకు నీకు?
కోపమొస్తే నీవు ఉప్పెనౌతావు!
నీ ఉప్పెనకు బలి అయిన వారి కుటుంబాల,
కన్నీటిని మ్రింగి ఉప్పగుంటావు!
ఎన్నెన్ని బాధలో నీ చలన గమనాన!
ఎక్కెక్కి ఏడ్చావో ఇంతగా లోలోన!
నీ పరుగునాపితే చినుకైనా రాలదు!
నీ గుండెనిండా అంతా కన్నీరేనా?
కించిత్ మంచినీటి జాడైనా కనిపించదెందుకని?
నవ్వినా ఏడ్చినా కన్నీళ్ళే వస్తాయనుకొని...
ఇదంతా నీ సంతోషమే నని భావించనా!
ఏది ఏమైనా నీ అలుపెరుగని పరుగులకు ఇవే నా కృతజ్ఞతలు..."
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comments:
Venkataramana Gavireddi: kavitha chala bagundi.egasipade keratalanu adarsamga teesukunte jeevitham lo deeniniaina saadinchavachu.
Post a Comment